Поезија

Доста добро напишано. Те биват.

Благодарам на критиката... Ќе добиеш награда...

Очи

Баш сега сакам да те видам
Да ги видам и нив
Нивниот сјај
На очајот мој да дојде крај


Да отсјаат во моето срце,
Во мојата душа
Додека твојот глас
Мојава душа го слуша.


Кога мислам дека ги нема
Тие секогаш се тука
Да зрачат како сонце
Да сјаат како звезди.


Во најголемата моја тага
И мојот најголем очај...
Кога околу мене тага
Почна да се точи
Тогаш среќа донесоа твоите очи.

Абе блажо те прашам јас тебе нешо оф топик? Али знајш ти состави да пишиш, да знајме на кој да му се обратиме во иднина

Прашај ме уш еднаш, можеби ќе добијаш награда... пишам бе состави... и во муцон состави за писмена ни давет...

Создаден за да живее

Така опскурен, мрачен
Затворен во себе
Од себеси мачен
Длабоко во својата душа
Дали некој го слуша?

Неговите солзи како водопади
Неговата непокорна тага
Како непрестанлива сага
Дали тој по нешто трага?

Во погледот му се гледа
Неговата мисла некаде бега
Неговиот непрестаен копнеж
Дали кај неа би создал сомнеж?

Така тажен и осамен
Од сите оставен
Неговиот лик дава очај привиден
Дали за другите е недостижен?

Во него сепак има оптимизам
Искажан преку желбата за експресионизам
Во него реткото вирее...
Дали е создаден за да живее?

Од најлегендарниот и најпочитуванио поет Bleak
Голема чест за мене бидејки постирам негова поезија.

Сеќавања

Како мисли шетаат
Како птици летаат
Како слики висат
Како капки дожд киснат

Насекаде ги има
И во лето и во зима
Колку да ги мразиш
Потсвесно ги паззиш

Тие се значајни за нас
Како и за сите вас
Кога староста ќе прашува
Каде е младоста

Очите ги затворам
Длабоко вдишувам
Додека ова го пишувам...
Ах сеќавања...

Крај

Можеби си сама
Како душава моја празна
Но повеќе не
Сепак некој пронајде

Јас како планета талкам
Би сакал да излезам
Од твојата орбита
Далеку да заминам

Во друга галаксија да наминам
Лицето да го замијам
Да замијам со заборав
Нештошто одамна морав

Дали да направам така?
Или да продолжам вака?
Како што можеби
Навистина сакам?

Или да одам против себе
Во ова кобно време
Да го пучувствувам мојот рај
Или на се ова да дојде крај...?

На адаптер да израсниш
мислења да си пишиш.

Во сабота навечер
задачи да решаваш, а овде да се фалиш
сите да ти се смеет.

Убаво место за сурфање,
сурфам непрестано.
Јас го сакам и ќе си купам мајца
од адаптер форум.

Черешна се од корен корнеше
никој од адаптер не се делеше...

(L)

Џими напиша:На адаптер да израсниш
мислења да си пишиш.

Во сабота навечер
задачи да решаваш, а овде да се фалиш
сите да ти се смеет.

Убаво место за сурфање,
сурфам непрестано.
Јас го сакам и ќе си купам мајца
од адаптер форум.

Черешна се од корен корнеше
никој од адаптер не се делеше...

(L)

Џими алал да ти е. Поздрав од Ајнштајн.

Mary Jane напиша:

Џими напиша:На адаптер да израсниш
мислења да си пишиш.

Во сабота навечер
задачи да решаваш, а овде да се фалиш
сите да ти се смеет.

Убаво место за сурфање,
сурфам непрестано.
Јас го сакам и ќе си купам мајца
од адаптер форум.

Черешна се од корен корнеше
никој од адаптер не се делеше...

(L)

Џими алал да ти е. Поздрав од Ајнштајн.

хахаха

Браво Џими конечно пост со поетско дело а да не е мој...

Фала и вашите не се лоши.

Сон

Прозорецот дава отсјај
Во темниот крај
Од мојата соба
Се на тебе ме потсеќа.

Ме застана
пред мојата зграда
Изморен бев
Дома си одев.

Но за тебе сила одвоив
Застанав да те сослушам
Во глетката твоја да уживам
Душава да ја оживеам.

Нешто чкрипна
Во мене нешто чудно пукна
Се разбудив со солзи милион
Тоа беше само сон...

Одамна немаф постирано нишчо... еФ...

cek
cek
cek
da ti dam lek
za tvojot cuden efekt
mama da ti ebam vo let
zemi go ovoj cuden med
sto go nabrav naprolet
izbroj do pet
1 2 3 4 5
i stavi go tamu kaj so te bolet

Икона

Таа ме демне
над мојата семка виси
надеж земи си
среќа сокриј си.

За црните денови
за длабоките снегови,
за денот кој можеби нема да дојде.

За тагата која можеби
нема да пројде.
За јас сила да најдам,
во безумието мое да се снајдам.

Тоа дрво оревово
силно и цвсрто
како и ти
и твојте сјајни ѕвезди.

Слушни го звукот на носталгијата
мелодијата на ветрот
кој тебе те чува,
кој низ моето срце дува.

Немој да си одиш,
ти биди таа која оваа загубена душа
ќе ја водиш,
ти, биди мојата икона.

Блажо, имаш прекрасна промена во песнава 3а ра3лика од другите шо ги имам прочитано, keep up the good work !

Фала на убавите зборови френд...

Осамен

Јас и ти
ти, како билборд
ми го осветлуваш патот
во мракот

Се хранам од мојот очај
трагам по мојата тага
која замина во таа бездна
на мојта лага

Имам чувство ќе се раздени
срце ќе ми затрепери
пламенот ќе се разгори
душа ќе ми воскресни.

Талкам во лудост
во пуст сон
полн со блуд пламен
пак јас сум осамен.

абе блажо владејш на темава

Не ме срами ластојце... Фала на убавите зборови...

Блажо ни постана Ристо Вртев Џуниор... ај ај ама уште муви требит да јајш 3а да си ко него, али ова очигледно е дека си на добар пат и имаш 3емено препрејак идол!

Онлајн
Со никого не пишам.
И никој не ни сакам да ми пишит.
Само чекам да дојдит 12.
И го менав статусот.
Сега бев.
Бизи

Заборав

И се почесто
ништо не ме радува
знам јас секогаш
што ме очекува

Лево лага
долга лажна сага
десно луѓе
зад нив пусто.

Мојта крв врие
душава со надеж
да се напие, во шумата
на заборавот да заспие.

За последен пат да ги видам ѕвездите
широко да ми се отворени очите
со живот да ги исполнам ноздрите
и да се предадам на заборавот.

Блажо беее зш мојата песна не ја напишиш? таја на четот шо ми ја посвети хахахаха

Е за жал ја заборавив песната Ротквице...

Патоказ

Улици се пресекуваат
идеи дотекуваат
мисли прелетуваат
на тебе ме потсетуваат

Се појави во мојот живот
набрзина ме освои
не сакам да на брзина
се ова така да потони.

Како изгуебно расплачено дете
лутам на овој свет
без идеја и желба
но, сепак не губам верба.

Нема потреба да зборувам
се што сторив досега
е доволен доказ
дека ти си мојот патоказ.