Поезија

Светулки

Ти си така убава
Како и твоите румени усни
И твојата коса како свила
и ореол околу неа како самовила

Баш се прашувам сега,
Дали некоја од нив од мене бега
ме гледаат ли како шега...
а можеби и не

Можеби тајно, потајно
го просветлуваат мојот пат
или нечиј пат кој води до траги...
ах тие светулки драги....

Дождови

Уметникот со акварел
на платното
Кристалните капки паѓаат
од небото

После долго сликање
и прекрасна слика
После дождот
и прекрасно виножито

После се секој гледа
што другите не
таа нежна слика во отсјајот
на дождот блика

Те бараат некаде очиве мои
во измешаните пурпурни бои
можеби е тоа во моите сонови
во тие прекрасни дождови...

блажо требит да го частиш на којгоде шо имат отворено ваква тема. или пак тој требит да ти дајт награда за најмногу мислења (и најубава поезија посекако )

комшивка напиша:блажо требит да го частиш на којгоде шо имат отворено ваква тема. или пак тој требит да ти дајт награда за најмногу мислења (и најубава поезија посекако )

админот можда ќе му дајт награда на блаж

tHeJunKy напиша:

комшивка напиша:блажо требит да го частиш на којгоде шо имат отворено ваква тема. или пак тој требит да ти дајт награда за најмногу мислења (и најубава поезија посекако )

админот можда ќе му дајт награда на блаж

заслужвит

misticnata напиша:

tHeJunKy напиша:

комшивка напиша:блажо требит да го частиш на којгоде шо имат отворено ваква тема. или пак тој требит да ти дајт награда за најмногу мислења (и најубава поезија посекако )

админот можда ќе му дајт награда на блаж

заслужвит

фала

Виулици

Во маалските улици
во доцните часови
виореја виулици
и чудни гласови

Снегулките лутаа
низ просторот
по патеката
која виулиците ја зададоа

Така студено
лудо и вљубено
размислував...

Што е тоа...
Така лутајќи низ просторот
тие виулици...
бараат ли нешто изгубено...

Јаболкница

Нејзината става
Како горда девојка
со крената глава

Нејзините листови
и гранки послани со
прекрасни цветови

Тие цветови
од пролетта до сега
се променија како шега

Тие прекрасни
црвени јаболчиња
како нејзините...
румени обравчиња

Разиграните гранки
како нејзината
развиорена коса...

Неа ли ја гледам...?
Не...
Тоа е прекрасната јаболкница....

Дрвја

Тие... да тие
кои ние...
ги гледаме секогаш...
и секаде

И тие некогаш
биле малечки како нас
но сега така високи
самостојни...

Некој се грижел за нив
како и за нас
Додека солзи сме ронеле
нив со вода ги освежувале

Високи и горди
по малку и љубоморни
на тие тревички и синолички
негувани од нашите раце

Биле тука
сега се тука
а и ќе бидат
и уште многу...
ќе видат...

виулици дождој светулки јаболкници блажо цела природа ја опеа...
јас мислам да си отвориш тема блажо поезија... ;)

The Breaking Dawn напиша:виулици дождој светулки јаболкници блажо цела природа ја опеа...
јас мислам да си отвориш тема блажо поезија... ;)

Е 'ногу мислиш ре многу нарцисоидно од моја страна би било мене целта ми е да ги инспирирам и другиве ама ниши ич

Стави ја Месечина...Имаш инспирација, тоа добро е. Имаш и муза, а то е најпотребно...

Mary Jane напиша:Стави ја Месечина...Имаш инспирација, тоа добро е. Имаш и муза, а то е најпотребно...

Мори комплимент - менијак ај че е ста ебаго...

Месечината

Таа е секогаш тука
како и ние
некогаш ќе не нема...
таа останува

Таа не гледа
а ние можеби не
како што јас нема
да те видам тебе

Таа сјае...
како и ти...
и двете во
доцните ноќи

Нејзините дупчиња
кои се така мали
твоите очи
кои се така сјајни

Можеби ќе ме нема мене
па и не мислам баш на себе
ако те имам тебе
и ако ја гледам месечината...

Пред твоите очи
во твоите прегратки
под белата светлина
заедно под месечината

ја имам честа да го најавам новиот правец во литератирата, Блажовизам основоположник - Блажо.

Bleak напиша:

Mary Jane напиша:Стави ја Месечина...Имаш инспирација, тоа добро е. Имаш и муза, а то е најпотребно...

Мори комплимент - менијак ај че е ста ебаго...

Месечината

Таа е секогаш тука
како и ние
некогаш ќе не нема...
таа останува

Таа не гледа
а ние можеби не
како што јас нема
да те видам тебе

Таа сјае...
како и ти...
и двете во
доцните ноќи

Нејзините дупчиња
кои се така мали
твоите очи
кои се така сјајни

Можеби ќе ме нема мене
па и не мислам баш на себе
ако те имам тебе
и ако ја гледам месечината...

Пред твоите очи
во твоите прегратки
под белата светлина
заедно под месечината

Овој омилен дел ми е, ме потсеќа на едно време.

tHeJunKy напиша:ја имам честа да го најавам новиот правец во литератирата, Блажовизам основоположник - Блажо.

Ја иам честа да го најавам првиот наџанкан критичар за поезија - Џоле (Џокица)

Bleak напиша:

tHeJunKy напиша:ја имам честа да го најавам новиот правец во литератирата, Блажовизам основоположник - Блажо.

Ја иам честа да го најавам првиот наџанкан критичар за поезија - Џоле (Џокица)

зш да не

Еве ушче една песна...

Реката

Таа... таа пенлива
патека на животот
со својот чуден тек
која поминала и видела повеќе
од сто и еден век

Дали таа знае се
што ние не?
Или можеби знае
повеќе од нас

Им се восхитува на дрвјата,
тревата, цвеќињата и светулките
и набрзина фрла поглед
кон брегот и се на него

Можеби ни се восхитува и нас
сепак таа... не може да застане
и да ужива во таа глетка
туку по камењата и алгите таа се метка

Таа... тече засекогаш
и секогаш ќе биде тука
ќе памети се и сешто и нас,
и нашите предци...
ќе говори за нашето постоење

Таа... толку брза, а се видела
секогаш ја гледаме
и и се восхитуваме...
на реката...

Нека песнава ви дава поттик да се стремите кон она што сакате да го имате и што стварно ви треба...

Карпести врвови

Да... тоа се тие
мистични парченца
од нашиот видик
кои ги погледнуваме некогаш

Дали би стигнале
некогаш до нив?
Зависи од нас
колку добро ни оди
планинарењето на животот

До нив постојат препреки
материјални, мисловни
премислувајќи не
во нашите мисли

Но, нема откажување
планина како планина
живот како живот
ги почнуваме за да стигнеме до врвот

До самиот врв
макотрпно или
да умреме обидувајќи се
да го почувствуваме вкусот на успехот
да го почувствуваме видикот
од карпестите врвови

Убава поезија.

Па... се двоумеф дали да мечтаам и да се нервирам во себе или сето то да го преточам во песничка.... епа се одлучиф за второто...

Желба

Нешто драгоцено,
од дијамант поскапоцено...
за да имаш се
треба да ја имаш и неа

Живее во мене,
се бори заедно со мене...
до самиот крај
како и јас со неа

Можеби мируваш
овие денови отсуствуваш
сите мислат тивко умираш
но ти за мене војуваш

За мојот сон,
мојата надеж.
Секогаш си во мене
какои и верба,
така и ти....
мојата најмила желба....

Сам

Некое нешто секогаш фали
самотијата нашите лица ги гали.
Каде си ти...
ти што ме одржуваш мене жив?

Ќе се појавиш ли некогаш?
Да ме пополниш...
Да бидеш поплава
на моето срце и душа?

Дали некој ме слуша?
Те има ли тебе некаде?
Во моите спомени
дали се случуваат позитивни промени?

Се би останало исто
така празно и чисто?
Кажи ми за да знам...
дали со тебе нема да се чувствувам сам?

Роза

Што е таа за сите
тоа си за мене ти
таа ќе овене а ти не

Да ти подарам ли една?
Стаклена, обична или
можеби да насликам...

Стаклената е убава
нормално дека е посебна
но се крши
како и срцето мое

Обичната е најубава
мириса прекрасно
но ќе овене
како и мојата душа...

Насликаната би била најпосебна
листот можеш да го изгориш
како и јас што горам за тебе

Но, спомените за насликаната
ќе останат долго
како и ти што ќе останеш
во моите спомени

Bleak напиша:Роза

Што е таа за сите
тоа си за мене ти
таа ќе овене а ти не

Да ти подарам ли една?
Стаклена, обична или
можеби да насликам...

Стаклената е убава
нормално дека е посебна
но се крши
како и срцето мое

Обичната е најубава
мириса прекрасно
но ќе овене
како и мојата душа...

Насликаната би била најпосебна
листот можеш да го изгориш
како и јас што горам за тебе

Но, спомените за насликаната
ќе останат долго
како и ти што ќе останеш
во моите спомени

Блажо, кога да идаме на промоција за збирката? Гледам дек имаш многу добар материјал.

Чекај да се напишет уште песни... а ако имат промоција и ова она... ќе бидите благовремено известени... ти ВИП покана ќе добиеш...